« Terug naar alle succesverhalen

Van zorgen naar vertrouwen

Als ouder wil je niets liever dan dat je kind gelukkig is en zich kan ontwikkelen. Maar wat als de standaard route niet past? Voor Simone, moeder van Rafael, is dit een herkenbaar verhaal. Haar zoon Rafael (19) kreeg de diagnose autisme na een moeilijke schoolperiode. Hij viel daardoor uit en kwam thuis te zitten. “Je ziet dat je kind veel talenten heeft maar je hebt geen idee hoe hij verder moet.” In dit artikel deelt Simone haar verhaal, haar zorgen en uiteindelijk haar opluchting toen ze samen een oplossing vonden.

Uitval

Rafael is een slimme, leergierige jongen. Waar het in het begin goed ging op school, werd tijdens de middelbare schooltijd steeds duidelijker dat het schoolsysteem niet bij hem paste. “Het leren zelf ging prima maar het sociale aspect en alle prikkels waren te veel.”

De doorslag kwam toen de GGD op school vragen stelde en telefonisch contact opnam met de ouders: Rafael gaf aan dat het niet zo goed met hem ging. “Dat was wel erg schrikken natuurlijk.” Na een bezoek aan de huisarts viel hij vrijwel meteen uit op school. Uiteindelijk volgde de diagnose: autisme.

Onbegrip en schuldgevoel

Wat daarop volgde was een moeilijke tijd, Simone voelde zich machteloos. “Je ziet andere kinderen in je omgeving wél gewoon naar school gaan, ik wilde dat ook voor mijn zoon. Het was heel moeilijk om dat los te laten.”

Daarnaast was er onbegrip van buitenaf. Vrienden die het niet begrepen en mensen met goedbedoeld maar onbruikbaar advies. “Je voelt je een slechte moeder. Alsof jij iets verkeerd doet. Alsof je kind niet voldoet, dus jij als moeder ook niet.”

Gelukkig vond ze steun bij haar man, die zelf op latere leeftijd de diagnose autisme kreeg, en bij een paar goede vriendinnen. Na alle hulpinstanties gezien en gesproken te hebben vonden ze de hulp die wél begreep wat Rafael nodig had.

Passende hulp

Hulpverlening kwam bij hen thuis en dat bleek erg fijn voor Rafael. Samen werkten ze aan een toekomstplan. Al snel werd zijn passie voor cybersecurity duidelijk. In de tijd dat hij thuiszat, verdiepte hij zich er intensief in. Hij leerde zichzelf van alles aan en bleek er opvallend goed in.

Een van de hulpverleners noemde ITvitae als optie maar op dat moment was Rafael nog te jong. Toen hij 17 was en er klaar voor was, besloten ze de stap te zetten.

ITvitae

Toch had Simone haar twijfels, “Ik vond het spannend. Het traject duurt nog geen jaar en dan moet hij al aan het werk. Hij zou dan nog maar net 18 zijn. Is dat niet te jong?” Maar vanaf het eerste gesprek bij ITvitae voelde het goed. De begeleiding bij ITvitae sloot perfect aan op wat Rafael nodig had: structuur, individuele aandacht en begeleiding op sociaal vlak. “Het was niet alleen: hier is de lesstof, succes ermee. Nee, ze keken echt naar het hele plaatje en ook naar zijn toekomstige werkplek.”

Toen Rafael in de derde fase van de opleiding vastliep, kwam er meteen een plan, hij mocht even pauze nemen en later instromen in een nieuwe klas. “Zonder oordeel, zonder druk. Dat was zó’n verschil met eerdere ervaringen.” Rafael leerde dat er oplossingen zijn als het moeilijk wordt. “Dat is voor mij het grootste succes. Hij weet nu: ik mag hulp vragen. Dat hij daarin is gegroeid, is goud waard.”

Boodschap voor andere ouders

Wat Simone andere ouders mee wil geven? “Vertrouw op jezelf. Je kent je kind het allerbeste. Focus op wat wél lukt en zoek mensen om je heen die het begrijpen, ook als dat anderen zijn dan je verwacht.” Over ITvitae zegt ze: “Als je twijfelt: gewoon doen. Het was voor ons echt een reddingsboei.

Rafael heeft zijn studie inmiddels behaald en is klaar voor de volgende stap: aan het werk gaan. Moeder Simone kijkt trots toe: “Alle ingrediënten zijn er. Hij is gemotiveerd en weet nu ook zelf wat hij nodig heeft. En ik weet: hij redt het wel. Dankzij zijn eigen kracht, maar ook dankzij mensen die hem wél zien.”

Bekijk of download het artikel als PDF ››